Niepłodność a choroba Hashimoto – czy mogę zajść w ciążę?
Zdarza się, że choroba Hashimoto zostaje zdiagnozowana zupełnie przypadkowo po wieloletnich nieudanych próbach zajścia w ciążę. Przyczyną niepłodności mogą być…
Stres jest powszechnym i często spotykanym zjawiskiem, którego doświadcza wiele osób. U zdecydowanej większości ludzi budzi bardzo nieprzyjemne skojarzenia i między innymi z tego powodu prawie każdy woli go unikać. Niestety całkowite unikanie sytuacji stresogennych jest niemożliwe, ponieważ stres jest naturalnym elementem życia codziennego i pełni również funkcje adaptacyjne. Jedynym sposobem na zmniejszenie dotkliwych konsekwencji działania bodźców stresogennych na organizm ludzki jest stosowanie odpowiednich strategii zaradczych.
Odpowiednie radzenie sobie ze stresem stanowi jeden z elementów zmiany stylu życia w przypadku diagnozy przewlekłej choroby tarczycy. Pomimo tego, że wciąż brakuje jednoznacznych wyników badań w zakresie wpływu stresu na przebieg chorób tarczycy, to w wielu publikacjach naukowych podkreśla się, że redukcja stresu sprzyja uzyskaniu lepszych efektów leczenia, na przykład w chorobie Gravesa-Basedowa. Zwraca się również uwagę na fakt, że długotrwałe i silne natężenie stresu może sprzyjać osłabieniu układu odpornościowego i w efekcie może także prowadzić do rozwoju chorób autoimmunologicznych, jak np. choroba Hashimoto (1). Więcej informacji o roli stresu w rozwoju i przebiegu choroby Hashimoto można znaleźć w osobnym artykule.
Stresory to nic innego jak wymagania, które wprowadzają do poukładanej codzienności chaos, napięcie i sprzeczność. Mogą mieć charakter psychospołeczny (np. konflikty w pracy) lub fizyczno-biologiczny (np. diagnoza poważnej choroby). Wyróżnić możemy stresowy o charakterze egzogennym (np. pochodzące ze środowiska zewnętrznego) lub endogennym (pochodzące z psychiki człowieka). W odniesieniu do czasu trwania, można je podzielić na stresory ostre (incydentalne, nagłe, np. wypadek) lub przewlekłe (chroniczne, np. trudna sytuacja rodzinna). Stresory nie zawsze muszą być przyczyną negatywnych stanów emocjonalnych. Aaron Antonowsky – amerykański profesor socjologii, który badał zjawisko stresu, zwracał uwagę, że stresory mogą także pełnić funkcję rozwojową, mobilizującą i mogą wyzwalać energię do działania (2).
Warto podkreślić, że stres może wiązać się również z pewnymi korzyściami. Otóż, niewielkie natężenie stresu może być pomocne w wielu sytuacjach i może pełnić funkcję bodźca motywującego do działania (przykładem są ambitne wyzwania, które motywują do rozwoju i szybszego działania). Taki rodzaj stresu jest określany mianem eustresu i jest on optymalny do utrzymania wysokiego poziomu pobudzenia. Z kolei stres, który jest związany ze negatywnymi skutkami i nie służy w życiu codziennym nazywany jest inaczej dystresem i wobec niego warto podejmować działania zaradcze (3). Przewlekły dystres może być przyczyną wielu konsekwencji zdrowotnych, zarówno tych o charakterze somatycznym (np. wrzody żołądka i dwunastnicy, choroby układu krążenia, napięciowe bóle głowy, obniżona odporność) jak i psychologicznym (obniżenie koncentracji, zaburzenia lękowe, zaburzenia rytmu snu czy depresja).
Już od dawna w literaturze istnieje podział w zakresie różnych stylów radzenia sobie ze stresem (4):
Zadaniem stosowanych strategii powinno być ostateczne rozwiązanie problemu, które stanowi źródło odczuwanego napięcia, bądź złagodzenie przykrego stanu emocjonalnego, jakie wiąże się z sytuacja stresującą.
Istnieje bardzo wiele technik redukowania napięcia i przykrego stanu emocjonalnego. Jednocześnie warto podkreślić, że z uwagi na różnice indywidualne, na każdą osobę mogą działać inne strategie zaradcze i w zależności od natężenia stresu, mogą wykazywać się różną skutecznością
To jedna z najstarszych metod relaksacyjnych, która polega na wypracowaniu umiejętności rozluźniania mięśni, odczuwania ciężaru własnego ciała, odczuwania ciepła, regulacji tętna oraz oddechu. Ćwiczenia należy wykonywać w pozycji wygodnej. Najczęściej jest to pozycja leżąca, ale dopuszczalna jest również pozycja siedząca z oparciem.
Metoda opisywana także jako jedna z pierwszych technik zmniejszania napięcia. Jej pierwsze opisy pojawiły się już na początku XX w. Technika polega na opanowaniu umiejętności napinania i rozluźniania mniejszych grup mięśniowych, co prowadzi do ogólnego rozluźnienia całego ciała i zmniejszenia stopnia odczuwanego napięcia psychicznego.
Udowodnione działanie zmniejszające napięcie wykazuje także wysiłek fizyczny. Liczne badania pokazują, że psychospołeczna i fizjologiczna reakcja na stres jest mniejsza u ludzi, którzy regularnie wykonują ćwiczenia fizyczne. Ćwiczenia powodują wzrost wydzielania norepinefryny, która jest odpowiedzialna za regulację stężenia hormonu adrenokortykotropowego, pojawiającego się w momencie stresu (4). Cenną i skuteczną metodą redukcji napięcia jest również joga. Więcej informacji o jej korzyściach zdrowotnych można znaleźć w artykule joga w Hashimoto – naucz się relaksu, trenując.
Odpowiednie oddychanie, które prowadzi do istotnej redukcji stresu nie jest prostą czynnością i podlega specjalnemu treningowi. Powinno ono uwzględniać głęboki oddech z użyciem przepony. Wyniki uzyskane w różnych badaniach potwierdzają, że stosowanie technik bazujących na głębokim oddychaniu prowadzi do skutecznej poprawy nastroju i obniżenia poziomu napięcia. Wyniki były potwierdzone zarówno oceną subiektywną (przy użyciu skal bazujących na samoopisie) jak i obiektywną – poprzez pomiar tętna i stężenia kortyzolu (5).
W podejściu behawioralno-poznawczym to nie wydarzenia generują napięcie lub lęk, ale sposób myślenia o tym co się dzieje. Ta koncepcja zakłada, że ta sama sytuacja może doprowadzić do odczuwania zupełnie innych emocji u różnych osób, ponieważ sposób jej interpretacji może być zupełnie inny. Dlatego też, w redukcji stresu pomaga zmiana sposobu patrzenia na sytuację generującą napięcie (czyli reinterpretacja bodźca stresogennego) i identyfikacja myśli towarzyszących stresorowi. Taka praca jest możliwa przy pomocy wykwalifikowanego psychoterapeuty.
Przewlekły stres może doprowadzić do poważnych zaburzeń psychicznych, jak na przykład: zaburzenia lękowe, nerwice czy nawet depresja. W przypadku, gdy zaburzenia nastroju utrzymują się od dłuższego czasu, warto skorzystać z pomocy specjalisty – psychologa, psychoterapeuty lub lekarza psychiatry.
Zdarza się, że choroba Hashimoto zostaje zdiagnozowana zupełnie przypadkowo po wieloletnich nieudanych próbach zajścia w ciążę. Przyczyną niepłodności mogą być…
Obniżony nastrój, permanentne poczucie zmęczenia i senność, dolegliwości somatyczne, a nieraz także bóle stawów, mięśni i kości – te i…
Adaptogeny są ekstraktami pochodzącymi z liści lub korzeni roślin. Ich nazwa pochodzi od łacińskiego słowa adaptare, które oznacza przystosowywać, dopasowywać….
Wiele aspektów choroby Hashimoto ciągle podlega badaniom. W ciągu ostatnich kilku lat, prowadzono badania na temat możliwości suplementacji, objawów choroby,…
W przypadku omawiania chorób o podłożu autoimmunologicznym, do których jest zaliczana również choroba Hashimoto, trudno pominąć czynnik ryzyka jakim jest…
Nastrój jaki nam towarzyszy nie jest stałą cechą, ani czymś co się utrzymuje przez dłuższy czas. Zazwyczaj może być zmienny,…