Choroba Hashimoto: nowa moda czy choroba istniejąca od lat?

Ostatnie lata pokazują nam, że coraz więcej z otaczających nas osób zmaga się z chorobą Hashimoto. Czy jest to nowa moda czy też choroba istnieje już od dawna, ale podejście do niej zmieniało się na przestrzeni lat? Poniżej znajdziesz kilka słów na ten temat.

Choroba Hashimoto nie jest nowym odkryciem medycyny. Pierwsze jej przypadki t zostały opisane w 1912 roku przez japońskiego lekarza Hakaru Hashimoto. Przedstawił on opisy przypadków czterech osób ze zmianami w postaci wola tarczycowego (przerostu), które zostało poddane zabiegowi usunięcia chorego narządu. Swoją pracę dokładnie udokumentował mikrofotografiami wyników badań zmienionych chorobowo tkanek (1, 2).

Dowody dołączone do publikacji badań i odkrycie doktora Hashimoto zostały jednak zignorowane i sklasyfikowane jako wczesny objaw zapalenia tarczycy Riedla, czyli choroby odkrytej kilkadziesiąt lat wcześniej. W przeciągu kilku lat po publikacji artykułu doktora Hashimoto, zostało opisanych zaledwie parę przypadków utożsamianych z jego teorią. Dopiero w 1931 roku, po artykule Allena Grahama potwierdzającego hipotezę o istnieniu nowej jednostki chorobowej, w nomenklaturze medycznej pojawiła się oficjalnie nowe schorzenie o nazwie “choroba Hashimoto”(1).

Kolejnym ważnym krokiem w zapoznawaniu się z nową jednostką były prace Rose’a i Witebskiego oraz ich badania na królikach. Badacze na podstawie tych testów wykazali, że podawanie zwierzętom ekstraktów z gruczołów tarczycowych powoduje powstanie zmian podobnych do tych, które pojawiają się w chorobie Hashimoto. Wykryli również obecność przeciwciał anty-tyreoglobulinowych (anty-TG) w surowicy krwi badanych zwierząt. Wykryte przeciwciała mają za zadanie zachowywać u zdrowego człowieka harmonię wydzielania tyreoglobuliny biorącej udział w tworzeniu się hormonów tarczycy: T3 i T4. Późniejsze odkrycie brytyjskiej lekarki Deborah Doniach pokazało, że chorzy pacjenci po podaniu tyreoglobuliny ludzkiej, wykazują reakcję ze strony układu immunologicznego w postaci pojawienia się przeciwciał we krwi badanych. Wyniki badań wspomnianych naukowców dały podstawy do dołączenia choroby Hashimoto w kanon chorób autoimmunologicznych, czyli odczytujących komórki własnego organizmu jako obce i poddających ich niszczeniu (2).

Mimo wykrycia choroby Hashimoto, diagnozowano niewiele jej przypadków. Jednakże ciekawość lekarzy nie miała końca i badania nad nią nie ustawały. W 1985 roku, opublikowano informację o wykryciu ludzkiej peroksydazy tarczycowej (TPO), czyli białka będącego autoantygenem dla przeciwciał anty-TPO, które nie powinny pojawiać się w wynikach badań osób zdrowych.

Przez zaledwie 100 lat od momentu pierwszej publikacji, choroba Hashimoto jest coraz częściej diagnozowaną jednostką. Zaskakujący jest jednak fakt, że do tej pory nie odkryto dokładnych przyczyn jej powstawania (1). 

Historia choroby Hashimoto pokazuje nam, że nie jest to nowa dolegliwość czy moda ostatnich lat. Wzrost częstotliwości mówienia o tej jednostce wskazuje jednak na fakt, że coraz częściej lekarze biorą ją pod uwagę w swoich rozważaniach diagnostycznych. Chronią tym samym pacjentów przed efektami długotrwałego niszczenia komórek własnego organizmu. Miejmy nadzieję, że ten fakt wpłynie również na dogłębne poznanie tej jednostki chorobowej, a szczególnie jej przyczyn. Dzięki temu będzie możliwość nie tylko leczenia choroby Hashimoto, ale być może także jej zapobiegania.

Literatura

1. Gołkowski F.: Aktualne spojrzenie na etiopatogenezę i aspekty kliniczne choroby Hashimoto. Państwo i Społeczeństwo 2016, 16 (4): 101-115. 
2. Hiromatsu Y., Satoh H., Amino N.: Hashimoto’s Thyroiditis: History and Future Outlook. Hormones 2013, 12 (1): 12-18.

O autorze Daria Jaroszewska

mgr

Dietetyk kliniczny, psychodietetyk. Absolwentka dietetyki na Uniwersytecie Medycznym oraz psychodietetyki na SWPS w Poznaniu. Prowadzi poradnictwo żywieniowe osób zmagających się z chorobami metabolicznymi.

UDOSTĘPNIJ ARTYKUŁ

udostępnij na facebook-u