Rola aktywności fizycznej w leczeniu choroby Hashimoto

Przy niedoczynności tarczycy redukcja masy ciała jest utrudniona, ale nie niemożliwa. Skutecznym rozwiązaniem jest połączenie odpowiednio zbilansowanej diety i aktywności fizycznej.

Korzyści z wprowadzenia aktywności fizycznej

Aktywność fizyczna w chorobie Hashimoto budzi wiele kontrowersji. Należy jednak zaznaczyć, że choroby tarczycy nie stanowią przeciwwskazania do uprawiania aktywności fizycznej. Wręcz przeciwnie, jej wprowadzenie może przynieść wiele korzyści dla poprawy stanu zdrowia. Pamiętaj, że aktywność fizyczna jest głównym elementem zdrowego stylu życia. Nie należy więc z niej rezygnować. Regularna aktywność fizyczna przy niedoczynności tarczycy prowadzi nie tylko do obniżenia masy ciała i redukcji zawartości tkanki tłuszczowej. Zwiększa ona również poziom spoczynkowej przemiany materii i obniża apetyt, zwłaszcza na słodycze oraz produkty wysokotłuszczowe. Należy także pamiętać, że aktywność fizyczna może poprawiać nasze parametry metaboliczne, skutecznie obniżając stężenie glukozy i cholesterolu w surowicy oraz regulując ciśnienie tętnicze krwi. Przeprowadzone badania wykazały również, że ćwiczenia fizyczne mogą mieć korzystny wpływ na funkcjonowania tarczycy, obniżając stężenie TSH a zwiększając poziom hormonów tarczycy. Regularny trening prowadzi również do poprawy samopoczucia, zmniejszenia poziomu stresu oraz niweluje problemy ze snem (1).

Kiedy ćwiczyć?

Dostosuj poziom aktywności fizycznej i intensywność ćwiczeń do swoich możliwości, stanu zdrowia oraz dotychczasowego poziomu aktywności. Bardzo ważne jest, aby aktywność fizyczna była podejmowana regularnie. Pamiętaj, że w przypadku świeżo wykrytej lub niewyrównanej niedoczynności tarczycy zbyt intensywny i długotrwały wysiłek fizyczny nie jest zalecany (5). Jeśli jesteś osobą początkującą spróbuj treningu 3 razy w tygodniu przez 30 minut. Stopniowo staraj się zwiększać intensywność ćwiczeń (3). Obserwuj jak na wysiłek fizyczny reaguje Twój organizm. Zaburzona równowaga hormonów tarczycy może powodować gorszą tolerancję wysiłku. Dlatego też, jeśli zauważysz, że aktywność fizyczna nasila obrzęki lub powoduje silne bóle mięśni i stawów, zwiększa męczliwość lub spowolnienia pracę serca być może warto zmniejszyć intensywność treningu lub zrezygnować z niego na jakiś czas. Pamiętaj, że u pacjentów z chorobą Hashimoto nie są polecane ćwiczenia w godzinach wieczornych lub bezpośredni przed snem.

Jakie ćwiczenia wybrać?

Wybieraj ćwiczenia o umiarkowanej intensywności (2). W przypadku choroby Hashimoto szczególnie polecane są sporty aerobowe (tlenowe), ogólnowzmacniające, takie jak: szybki marsz, jogging, bieganie, pływanie, jazda na rowerze, aerobik, joga (4). Należy natomiast unikać ćwiczeń siłowych, które zmuszają do krótkiego, ale intensywnego wysiłku, jak np. podnoszenie ciężarów. Jeśli masz wątpliwości, jaka forma treningu będzie dla Ciebie odpowiednia i z jaką częstotliwością ćwiczyć, skonsultuj się w tej sprawie z trenerem personalnym (6).

Nie zapomnij o rozgrzewce i regeneracji

Pamiętaj, że każdy wysiłek fizyczny powinien być poprzedzony rozgrzewką, a zakończony stretchingiem.  Bardzo ważnym elementem treningu jest także wypoczynek i regeneracja po wysiłku. Niestety możliwości regeneracyjne osób z Hashimoto są dużo mniejsze, niż u osób zdrowych. Dlatego koniecznie zadbaj o odpoczynek po treningu oraz wystarczająca ilość snu. W miarę możliwości skorzystaj również z masażu.

Podsumowanie

Dieta oraz aktywność fizyczna powinny być nieodłącznym elementem leczenia pacjentów z chorobą Hashimoto. Pamiętaj jednak, że aktywność fizyczna powinna być dostosowana do Twojego stanu zdrowia oraz dotychczasowej kondycji. W celu doboru odpowiedniego zestawu ćwiczeń skontaktuj się z trenerem personalnym.

Literatura

1. Caraccio N, Natali A, Sironi A, Baldi S, Frascerra S, Dardano A, Monzani F, Ferrannini E. Muscle metabolism and exercise tolerance in subclinical hypothyroidism: a controlled trial of levothyroxine. J Clin Endocrinol Metab. 2005 Jul;90(7):4057-62.
2. Garces-Arteaga A, Nieto-Garcia N, Suarez-Sanchez F, Triana-Reina HR, Ramírez-Vélez R. Influence of a medium-impact exercise program on health-related quality of life and cardiorespiratory fitness in females with subclinical hypothyroidism: an open-label pilot study. J Thyroid Res. 2013;2013:592801. doi: 10.1155/2013/592801.
3. Lankhaar JA, de Vries WR, Jansen JA, Zelissen PM, Backx FJ. Impact of overt and subclinical hypothyroidism on exercise tolerance: a systematic review. Res Q Exerc Sport. 2014 Sep;85(3):365-89. doi: 10.1080/02701367.2014.930405.
4. Mainenti MR, Vigário PS, Teixeira PF, Maia MD, Oliveira FP, Vaisman M. Effect of levothyroxine replacement on exercise performance in subclinical hypothyroidism. J Endocrinol Invest. 2009 May;32(5):470-3. doi: 10.3275/6106.
5. Matsumura ME, Bucciarelli M, Perilli G. Relationship Between Training Intensity and Volume and Hypothyroidism Among Female Runners. Clin J Sport Med. 2015 Nov;25(6):551-3. doi: 10.1097/JSM.0000000000000172.
6. Xiang GD, Pu J, Sun H, Zhao L, Yue L, Hou J. Regular aerobic exercise training improves endothelium-dependent arterial dilation in patients with subclinical hypothyroidism. Eur J Endocrinol. 2009 Nov;161(5):755-61. doi: 10.1530/EJE-09-0395.

O autorze Małgorzata Jamka

dr n. med.

Absolwentka dietetyki na Uniwersytecie Medycznym w Poznaniu. Autorka publikacji naukowych z zakresu dietetyki i żywienia. Aktywna uczestniczka licznych konferencji naukowych, w tym na szczeblu międzynarodowym.

UDOSTĘPNIJ ARTYKUŁ

udostępnij na facebook-u