Kurkuma to roślina, która jest bardzo szeroko wykorzystywana, przede wszystkim jako przyprawa w kuchni azjatyckiej. Jej żółta barwa oraz charakterystyczny smak i zapach jest zapewne znany większości osób. W kuchni najczęściej pojawia się jako składnik popularnej przyprawy curry. Rośliną tą już wiele lat temu zainteresował się także świat nauki. Dlaczego? I czy może ona wpływać na przebieg choroby Hashimoto?
Kurkuma
Kurkuma, nazywana inaczej kłączem ostryżu długiego czy szafranem indyjskim, należy do rodziny imbirowatych i na dużą skalę uprawiana jest przede wszystkim w Azji. W kłączu tej rośliny znajdziemy wiele zalet żywieniowych – 100 g produktu dostarcza około 390 kcal, a więc jest bogatym źródłem energii. Składa się ona przede wszystkim z węglowodanów (skrobi) – około 70%, w mniejszych ilościach dostarczy nam także białka (około 6%) oraz tłuszczy (około 5%). Znajdziemy w niej także wiele witamin i składników mineralnych takich jak witaminy z grupy B, witaminę C, żelazo, wapń czy potas (1,2).
Spożycie kurkumy dostarcza trzy rodzaje związków aktywnych do naszego organizmu. Najbardziej cenionym i znanym jest kurkumina. Wykazuje ona bardzo szeroki zakres działania – zarówno na poziomie komórkowym jak i całego organizmu (1).
Jaki wpływ na zdrowie ma kurkumina?
- Wysoka aktywność antyoksydacyjna kurkuminy wpływa na zahamowanie rozwoju wielu chorób. Jej działanie przeciwutleniające porównywane jest z działaniem witaminy C czy E. Dzięki czemu zmniejsza stres oksydacyjny.
- Posiada ona również działanie przeciwzapalne (3).
- Wpływa na spadek poziomu cholesterolu (4).
- Wykazuje działanie neuroprotekcyjne w chorobie Alzheimera – może zapobiegać, ale również wspomagać leczenie tej choroby (1).
- Posiada działanie przeciwnowotworowe oraz może zmniejszać ryzyko wystąpienia przerzutów w przypadku już występującej choroby nowotworowej (4).
- Działa również ochronnie na nasz przewód pokarmowy. Zapobiega dolegliwościom żołądkowo-jelitowym.
- Wykazuje działanie przeciwbakteryjne.
- Korzystnie wpływa na pracę wątroby poprzez działanie żółciopędne i żółciotwórcze (1).
Kurkumina zawarta w kurkumie należy do związków biologicznych, których prozdrowotny wpływ na nasz organizm jest bardzo dobrze poznany. Jednak problemem w wykorzystaniu kurkuminy polega na jej szybkim metabolizmie w przewodzie pokarmowym oraz na niskiej biodostępności (ilości składnika aktywnego, jaki z podanej dawki dostanie się do krążenia ogólnego oraz szybkości jego wchłaniania). Wykazano jednak, że połączenie kurkuminy z piperyną, która jest głównym składnikiem czarnego pieprzu, może zwiększyć jej biodostępność nawet o 2000% (1,2,4).
Kurkumina a Hashimoto
Istnieje wiele badań potwierdzających zasadność stosowania kurkuminy w chorobach autoimmunologicznych, ponieważ posiada ona cenne właściwości dla ich leczenia. Choroby autoimmunologiczne, w tym także Hashimoto charakteryzuje występowanie stanu zapalnego. Dochodzi również do podwyższenia stężenia wolnych rodników w organizmie. Z tego względu warto zadbać o dostarczenie składników antyoksydacyjnych wraz z dietą, w tym także kurkumy. Kurkuma dzięki wysokiej zawartości antyoksydantów przyczyni się do obniżenia stresu oksydacyjnego. Wpłynie ona również na regulację procesu zapalnego toczącego się w organizmie na skutek choroby (1).
Pojawiają się także doniesienia o wpływie kurkumy na zmniejszenie ryzyka rozwoju wola (powiększenie tarczycy) wśród osób, które nie ograniczyły związków goitrogennych z pożywienia oraz o wspomaganiu procesu leczenia wola tarczycy (5).
Podsumowanie
Kurkuma posiada wiele zastosowań w przygotowaniu dań. Śmiało możemy ją zastosować jako dodatek do ryżu, marynat, sałatek, koktajli czy zup kremów. Jednak kurkuma ma istotne znaczenie dla organizmu nie tylko z uwagi na jej zastosowanie w kuchni, ale i z powodu właściwości prozdrowotnych. Jej działanie antyoksydacyjne, przeciwzapalne, przeciwnowotworowe czy przeciwbakteryjne przyczyni się do wykorzystania kurkumy w leczeniu wielu chorób (1,2,6). Wprowadzenie kurkumy do diety przynieść może także pozytywne efekty wśród osób z chorobą Hashimoto.